De laatste dagen

Maandagochtend zijn we begonnen aan de laatste trainingsdag van de eerste jaars studenten. We zijn begonnen met een hele korte herhaling van de BLS en daarna een theoretische presentatie. Na de lunch hebben we de BLS examens afgenomen en hebben we de diverse vormen van beademen besproken met de voor en de nadelen. Ook nu werd weer duidelijk dat er nog veel te winnen is met trainingen. De theoretische kennis is goed maar de vertaling naar de praktijk mist in veel gevallen. We hebben ze echte tips en tricks mee kunnen geven.

Joep was intussen weer druk om gesprekken te organiseren met diverse personen om een duidelijk beeld te krijgen van de organisatie van het college en het ziekenhuis. Frustrerend is dat het lastig is om een afspraak te maken maar Joep had zich ten doel gesteld om als eerste maandag de directeur van het ziekenhuis te spreken. Daarvoor heeft hij als een echte terriër anderhalf uur voor het kantoor van de directeur gezeten. Uiteindelijk is hij onverrichter zake terug gegaan naar zijn werkplek met de toezegging van de secretaresse dat zij hem zou bellen als de directeur op kantoor aankwam. Nog geen 10 minuten nadat hij op z'n werkplek was kreeg hij bericht van de secretaresse dat de directeur was gearriveerd en dat hij direct langs kon komen. Het resultaat van het gesprek was de moeite van het wachten waard

Aan het einde van de trainingen voor de eerste jaars werden Marc en Frank door de oudste van de studenten toegesproken en werd er zelfs door één van de studenten een gebed uitgesproken. Een bijzondere ervaring. Nu is het in Uganda de gewoonte om bij elke gelegenheid een gebed te doen, als je in de taxi stapt, als je in het vliegtuig stapt, als je elkaar ontmoet. Als afsluiting werd er nog een groepsfoto gemaakt en daarna persoonlijk afscheid. In zo'n korte tijd hebben we samen toch een goede band opgebouwd. Tenslotte zijn er veel zwart-wit foto's gemaakt want alle studenten wilden nog even met ons op de foto.

Dinsdag was eigenlijk hetzelfde als maandag, het programma was anders. Eerst een presentatie over traumaopvang op de eerste hulp, daarna een quiz die met veel enthousiasme werd ontvangen. 's Middags een praktijksimulatie van de opvang van een trauma en afgesloten met een handson-training van de moeilijke luchtweg. Ook daar aan het einde  door een student hartelijk bedankt voor onze inzet. We werden op traditionele wijze bedankt met een "Asanta Sana". Daarna weer tijd voor een groepsfoto, persoonlijk afscheid en natuurlijk ook weer de zwart-wit foto's.

Nadat de studenten weg waren hadden we nog een afspraak met Dr Baifa om over de toekomstplannen te praten en om ons verblijf te evalueren. Net voordat we naar de afspraak wilden vertrekken kwam de directeur van het college naar ons toe om ons namens het college  hartelijk te bedanken. Dit is in Uganda een signaal dat wij als stichting een serieuze partner zijn geworden. Joep ging intussen al naar Dr Baifa. Ook dit afsluitende gesprek hebben na ruim een uur praten met een goed gevoel afgesloten.

Nadat we genoten hebben van onze laatste avond in Gulu zijn we naar bed gegaan om ons voor te bereiden op de reis terug.